Bali: het ultieme Conimex gevoel

Als afsluiting van onze trip gingen we tien dagen naar Bali. Een totaal andere wereld dan Australië. Toen we zondagavond geland waren, merkten we aan alles dat we weer in de tropen waren; de geuren, de geluiden en natuurlijk de (klamme) hitte. We hadden vervoer naar het hotel geregeld dus in de aankomsthal moesten we tussen de circa honderd mannetjes met naambordjes op zoek naar het juiste. Hij bracht ons vervolgens naar het eerste hotel en ondanks dat het al na tienen was en dus donker was er onderweg van alles te zien en nog veel bedrijvigheid. Bij eettentjes langs de weg was het nog druk en het verkeer leek ook wel spitsuur. Ook zagen we heel veel beelden en tempels. Wel prima dat we niet zelf waren gaan rijden want de scooters komen aan alle kanten voorbij en of we het hotel zelf ooit gevonden zouden hebben, is maar de vraag.
‘s Ochtends blijkt het een schitterende plek te zijn. Het is een soort oud dorpje midden in de rijstvelden waar een aantal hotelkamers/huisjes zijn. Vanaf ons terras kijken we op een rijstveld en als je naar de ontbijtzaal loopt, loop je door het dorpje waar mensen wonen en aan het werk zijn.

Tijdens ons verblijf op Bali zijn we een aantal dagen met een gids/chauffeur op pad gegaan. We hebben zo heel veel kunnen zien. Schitterende tempels, rijstvelden, oude paleizen en koninkrijkjes en mooie uitzichten. Het is ongelofelijk hoeveel tempels er zijn. Iedere familie heeft een kleine tempel en dan in het dorp een grotere en dan vaak nog een hele grote, publieke tempel. Op zich mag je meestal alle tempels in als toerist, als je maar wel een sarong aan doet en sommige delen van de tempel zijn alleen toegankelijk voor gelovigen om te bidden. Dat leverde nog een redelijk gênant tafereeltje op van een toerist die boos werd op zijn gids ‘we paid to see the tempel and now we can’t see it!’ De gids verwees hem naar de tourist information. Tempels zijn trouwens niet het enige zichtbare van de religie want overal op straat en op auto’s etc worden nog kleine offers neergezet. Een bakje met wat bloemetjes en wierook. Dat gebeurt een aantal keer per dag dus deze godsdienst (hindoeïsme, maar andere vorm dan in India) kost de mensen aardig wat tijd. Ook zien we bij ons bezoek aan de moedertempel dat ze die aan het versieren zijn ter voorbereiding op ceremonie. Die ceremonie bestaat onder andere uit een pelgrimstocht van 71 km naar de zee. En er worden in iedere straat poppen (ogoh ogoh) gebouwd voor optochten op 6 maart. 7 maart is namelijk een heilige dag, stiltedag; Nyepi. Een dag van absolute stilte. Je moet dan thuisblijven, of in je hotel. Er is geen verkeer, geen licht of vuur en je kunt niet in- of uitchecken in hotels. Wisten we allemaal niet toen we boekten maar gelukkig vliegen we 6 maart terug en niet de achtste ofzo.

Naast tempels en offers etc is een terugkerend thema de rijstvelden. Wat zijn die mooi om te zien! Iedere keer weer een ander uitzicht en ander groeistadium van rijst. Het levert schitterende plaatjes op. We waren vooraf bang dat er niet veel rijstvelden meer zouden zijn omdat het zwaar werk is en toerisme meer geld oplevert. Dat is de reden dat een bepaald gebied met rijstvelden door Unesco als beschermd erfgoed is aangewezen. Maar ook op andere plaatsen hebben we nog veel mooie velden gezien. Uiteraard hebben we ook veel rijst gegeten, heerlijk eten hier maar voorlopig hoeven we niet meer naar de Toko. Het wordt na 3 maanden tijd voor friet met frikandellen.

Met de gids zijn we ook nog naar een speciaal dorpje geweest: Tenganen. Daar wonen zo’n 300 mensen met hun eigen spelregels. Ze mogen alleen onderling trouwen, anders moet je het dorp uit. Ze schijnen erg rijk te zijn dus misschien is het gewoon een geldkwestie. De rijkdom zag je aan het dorp overigens niet af want ze wonen nog erg traditioneel. Ook doen ze nog aan hanengevechten. Iedereen heeft hanen en die verven ze in allerlei kleuren. Onze gids had nog een goede vriend net buiten het dorp en daar proefden we honing. Gewone en ook black honey. Van kleine zwarte bijtjes die alleen in ZO-Azië voorkomen. De honing is niet zwart maar wel zuur. Schijnt geneeskrachtige eigenschappen te hebben, maar dat heeft hier volgens onze gids bijna alles. Ook maakte hij allerlei manden en tassen van een soort riet en had hij thee van een bepaalde soort hout. Hij woonde met zijn familie in een klein hutje dat met de laatste aardbeving aardig beschadigd was geraakt. Nog wat roepia’s besteed hier aan thee en honing en weer verder.

Bali is erg toeristisch maar heeft nog genoeg stukken heeft die rustig zijn met traditionele landbouw en schitterende gelegen tempels. Er worden nog veel ambachten uitgeoefend, uiteraard soms voor de toeristen maar ook voor eigen gebruik of export. Zo wordt er veel hout en zilver bewerkt, beelden gehouwen voor de tempels en voor de export en wordt er koffie gemaakt. Overal kun je Luwak koffie kopen. Dat is koffie die is gemaakt van de koffieboon die is uitgepoept door de Civetkat. De koffie smaakte prima maar Hans kreeg er geen tranen van in zijn ogen. Een redelijke hype lijkt het ons.

Wat vreemd is, is dat die ambachten maar ook de tempels en offers allemaal enorm zorgvuldig zijn, met oog voor detail en schoonheid terwijl je tegelijkertijd langs de weg of op het strand zo ontzettend veel afval ziet. Vooral plastic. Dat zal de komende jaren hopelijk wel gaan veranderen. Er was al een verbod op plastic tasjes ingesteld per 1 januari dit jaar.

Na ons eerste hotel in de rijstvelden hebben we nog overnacht in Ubud. Een vrij toeristische plaats maar nu in het laagseizoen viel het nog mee. De laatste dagen hebben we doorgebracht in een resort vlakbij Sanur; een kustplaats. De hotels zijn schitterend en de service goed. De mensen zijn sowieso meestal erg vriendelijk. Kortom: Bali was een mooie afsluiting van de reis. Op de dag van vertrek moesten voordat de parades met de ogoh ogoh begonnen op het vliegveld zijn anders zijn alle kruispunten geblokkeerd en we willen onze vlucht niet missen. Als een stilte voor de stroom was het nog erg rustig op de weg zodat we ruim vijf uur voor vertrek op het vliegveld zijn. Voldoende tijd om alle foto’s van de fantastische reis nog eens rustig door te kijken. We zijn klaar voor de terugvlucht.