Happy Australia Day!

Maandag 14 januari zijn we naar Hahndorf gereisd. Dat klinkt niet alleen Duits, dat is het ook. Het dorpje is duidelijk anders dan de Australische plaatsen. Ander type huizen en ook anders ingedeeld. We hebben een huisje gehuurd op de plaatselijke camping en daar zien we weer hoe mooi de Australische campings zijn. De voorzieningen zijn altijd heel goed, er staan barbecues en er zijn ruimtes om te koken en te eten en wasmachines en drogers. Australiërs kamperen dan ook graag. Meestal rijden ze dan met een enorme 4x4 met daarachter een caravan zoals je in Europa nog nooit gezien hebt. Groot en van alle gemakken voorzien. Nog een paar kano’s op het dak van de auto en klaar om op vakantie te gaan. Ook de accomodaties waar wij overnachten zijn altijd prima voorzien. Of het nou een huis, cabin of simpele motelkamer is, er is altijd een waterkoker, broodrooster en koelkastje en vaak kun je koken en is er een wasmachine. Ook koffie en thee hadden we niet hoeven kopen want dat is er altijd. Hahndorf was ook weer erg warm, we rijden dus ook nog met de auto naar wat dorpjes in de buurt. Sommige plaatsen hebben een Duitse naam en andere plaatsen hadden dat vroeger ook maar hebben de naam moeten veranderen toen de Duitsers in de eerste wereldoorlog ook in Australië onder vuur kwamen te liggen. Er zijn toen mensen van Duitse afkomst opgepakt en opgesloten. Na de oorlog zijn sommige dorpen hun Duitse naam weer gaan gebruiken maar andere plaatsen hebben nu nog steeds een Engelse naam.

Na twee dagen vertrekken we naar Adelaide. We leveren de auto in en gaan met de bus naar ons hotel in het centrum van de stad. Kort ritje want het is een vrij kleine stad. Toch kun je je er prima een paar dagen vermaken. Wij gingen woensdag naar de botanische tuin voor een concert van Florence and the Machine. Die hadden we een paar jaar geleden in Amsterdam gezien en leek ons leuk om dat hier ook eens mee te maken. Het was een geslaagd concert. Vooraf veel waarschuwingen ivm de hitte en vleermuizen die daardoor uit de boom zouden vallen en die je niet aan mocht raken. Het was gelukkig bewolkt dus ietsje minder warm en vleermuizen vielen niet uit de lucht. De andere dagen in Adelaide zijn we naar de central market geweest en hebben we een paar musea bekeken. Het migratiemuseum en de gaol (oude gevangenis waar ook tot 1964 ter dood veroordeelden geëxecuteerd werden) waren erg interessant. Ook het museum met (vooral Australische) kunst is de moeite waard. Voor het eten en drinken was het ook fijn om weer even in een stad te zijn. We hebben veel Aziatisch gegeten want in Adelaide zijn heel veel Aziaten. Soms aten we op foodcourts die ons aan Singapore deden denken. De Australische keuken in outback en kleine plaatsen is vooral veel hamburger, fish and chips en schnitzel. Lusten we allemaal best maar liever niet elke dag dus we koken ook regelmatig zelf. Verder werden we een avond om sluitingstijd de bar uitgezet (22.00 uur....) en was er een Belgisch biercafé. Rondom Adelaide was de Tour Down Under aan de gang en daarom konden we in de stad ook naar het tourdorp. Gezellig, iedere avond iets te doen. Overal in de stad zag je amateur wielrenners. Die dan vervolgens hun fiets van paar duizend dollar rustig ergens voor een café parkeren om een bakkie te doen zonder op slot te zetten. Dat hoef je in NL niet te proberen, die ben je zo kwijt. Sowieso lijkt het in Australië allemaal mee te vallen met criminaliteit want openbare voorzieningen zoals barbecues zijn nooit vernield of beklad en we hebben al meerdere malen een huis of cabin gehuurd waar de sleutel onder de mat ligt of in het slot stak.

Zaterdag zijn we met de bus doorgereisd naar Glenelg. Een badplaats op ongeveer 10 km van Adelaide. Zeg maar het Scheveningen van Adelaide want er worden veel rondjes gereden met auto of motor en er is een pier. Het is voor Australische begrippen een redelijk drukke badplaats met veel eten en drinken en winkeltjes. Maar als je een klein stukje verder loopt langs het strand is het weer heerlijk rustig en heb je het strand bijna voor jezelf. De dagen dat we hier zijn loopt de temperatuur per dag weer flink op tot ongeveer 45 graden op donderdag. Het hitterecord van tachtig jaar sneuvelt. Het is die dag echt te warm voor een strandwandeling dus we gaan in plaats daarvan ‘s middags naar de bios waar het heerlijk koel en dus erg druk is. We zagen Greenbook (tip!). Eind van de middag met de taxi naar het Parklands station bij Adelaide.

Vanaf het Parklands station vertrekken we donderdag avond met de Indian Pacific naar Perth. Een treinreis van twee dagen, ruim 3100 km met het langste rechte stuk rails ter wereld van 478 km. Weer een nieuwe ervaring op deze reis. En het was een bijzondere ervaring; na het inchecken is er live muziek, hapjes, drankjes en daarna een heel diner. Alles onder het motto South Australian flavours. Dat is hier nogal een dingetje, ze zijn trots op hun land en staat. Op producten in de supermarkt staat vaak iets als ‘proudly Australian’ of ‘proudly South Australian’ of hoeveel procent van de ingrediënten uit Australië komt. Ook op bijvoorbeeld verse vleeswaren, per soort. We kochten een keer twee soorten, de ene was minstens 93% Australisch, de andere minstens 98%. Wordt dus vrij nauwkeurig bijgehouden.
Maar het zuid Australisch diner met de zuid Australische wijn was heerlijk. Nadat we onze spullen in onze coupé gezet hadden, was er nog tijd voor een drankje in de lounge. Gezellig, want je spreekt dan meteen wat mede reizigers. Ze komen van over de hele wereld, relatief weinig Australiërs maar de Australiërs die er zijn, zijn op een gezellige manier aanwezig met veel humor. Terug in de cabin heeft het personeel de bank omgebouwd tot een stapelbedje en gaan we slapen. Dat valt nog niet mee.

De volgende ochtend vroeg op en dan kunnen we ontbijten en later ook lunchen in de restauratiewagon. De rest van de tijd is er weinig te doen maar dat geeft niet. We reizen over de nullarbor vlakte. Dat betekent; geen bomen. En het is dus ook een eindeloze, kale vlakte. Daar hadden we er eerder op de reis ook al wat van gezien maar het blijft fascinerend. Er is een stop in Cook. Een spookstadje met humor. De humor blijkt uit spreuken op de muur die destijds het plaatselijke ziekenhuis moesten redden (niet gelukt, er was niks meer); ‘if you’re crook, come to Cook’ en ‘our hospital needs your help; get sick’. Ook de voormalige gevangenis was grappig. Het waren drie houten hokjes. Je zou denken dat het wc’s waren. Bij die hokjes lag een grote steen; de jailhouse rock. Cook was ooit gebouwd voor voorzieningen voor de spoorlijn maar is nu nagenoeg verlaten.
Het diner was in een volgend spookstadje, Rawlinna. Aan lange tafels bij de trein, die gewoon een paar uur stil kan blijven staan op het spoor. Dit stadje is bij de grootste schapenboerderij ter wereld; 80.000 schapen. Op het menu dus lamsvlees. Terug in de trein weer gezellig nog wat gedronken met de Aussies (vanaf nu alleen nog Coopers bier en niet van dat pissy boetiek bier) in de lounge en daarna heerlijk geslapen. Slapen in een trein went dus snel.

De volgende ochtend is het 26 januari en dat betekent Australia Day. Mensen wensen elkaar happy Australia Day en er zijn vlaggetjes. Verder merk je er in de trein natuurlijk niet heel veel van. Maar omdat de feestdag op een zaterdag valt, is aanstaande maandag ook een vrije dag. Snelle rondgang langs reizigers uit diverse landen leert dat NL het enige land is waar je in zo’n geval gewoon pech hebt met je vrije dag. In de middag komen we aan in Perth en daar is die avond het grootste Australia Day vuurwerk. Daar gaan we dus heen, net als honderdduizenden anderen. Prima sfeer in het park waar iedereen lekker op het gras zit en een schitterend vuurwerk; happy Australia Day! We sluiten de dag af met een Coopers bier.