Welcome to the outback

Om 23 uur vertrok ons vliegtuig vanuit Singapore naar Darwin. Iets meer dan vier uur vliegen en anderhalf uur tijdverschil waardoor we om 5.15 in Darwin waren. Het vliegveld is redelijk klein en om 5.15 is er helemaal niets te beleven. Vanwege de hitte en het tijdstip besloten we te wachten op het vliegveld en rond 11 uur naar ons appartement te gaan want daar konden we nog niet in. Voordeel: je kunt nog wat slapen. Nadeel is dat je urenlang naar matige kersthits zit te luisteren. In Darwin doen we het rustig aan, zeg maar de Australische manier van leven oppakken. Met die hitte is dat ook wel nodig. Slippers, korte broek en no worries. Zaterdagavond maar gelijk eens de lokale gewoontes in de kroeg bekeken. Dat is vrij simpel. Veel roken en veel drinken. Het anti-rookbeleid van de regering werkt hier duidelijk nog niet. Je betaalt ongeveer 20 euro voor een pakje sigaretten en dat stijgt de komende jaren door naar ongeveer 30 euro. Bijna alle kroegen hebben een muzikant die optreedt waardoor we weer helemaal bij zijn in het genre muziek uit de oude doos. Ook de politie had het een aantal keer druk. Waar ze in Nederland de honden in vervoeren, kun je in Australië gewoon arrestanten stoppen. No worries. De dagen in Darwin hebben we de trip voor de komende weken gepland met behulp van de lokale VVV. De eerste etappe zal naar Litchfield National Park gaan. Dit is slechts 110 km rijden dus een leuk opwarmertje. In Darwin hebben we het Flying Docter Museum, het museum dat gaat over de aanval van de Japanners op de haven en het Northern Territory Museum bekeken onder andere een verhaal van een vrijwilliger die cycloon Tracy in 1974 had meegemaakt. Allemaal best aardig als je rustig aan wilt doen en de airco's zijn heerlijk. Op woensdag was het dan zover, ophalen van de huurauto en op pad! Helaas bleek de huurauto 1500 km verderop te staan in Alice Springs. Volgens onze papieren had deze toch echt in down town Darwin opgehaald moeten worden. Erg jammer want er waren geen auto’s beschikbaar. Dan maar met de taxi naar het vliegveld waar we meer geluk hadden. Hier hadden ze nog wel een auto, beetje groot voor twee personen maar de komende twee dagen beschikbaar. In de tussentijd zouden we het met de verhuurmaatschappij in Nederland kunnen regelen en dan op vrijdag effe terugkomen om onze oorspronkelijke huurauto op te halen. Als ze in Nederland wakker zijn zouden we wel even bellen. Maar nu op weg naar de outback.

Eerst naar de camping gereden om onze spullen in het huisje te zetten. Er is bijna niemand. Het regenseizoen is niet zo populair. De kans dat je wegspoelt is groot en lokale buien kunnen voor overstromingen zorgen. De meters naast de weg zijn dan ook niet om de sneeuwhoogte aan te geven maar voor de waterstand. De 4WD wegen zijn afgesloten wat erg jammer is met de auto de we hebben. Maar het is droog en de perfecte asfalt weg door het park had ook met het kleinste autootje gekund. Litchfield National Park is bekend om haar termietenheuvels, riviertjes en watervallen. Het park ziet er tropisch uit. De termietenheuvels zijn prachtig, sommige zijn meer dan zes meter hoog. De kleinere lijken op grafzerken. De heuvels zijn hard, net rotsen, en er wordt nog volop aan gewerkt door de mieren. Ook vandaag is het weer 35 graden dus perfect om te gaan zwemmen bij de eerste stop; de Buley Rockhole. Een riviertje/stroompje en kleine watervalletjes waar je heerlijk kunt zwemmen. Iets verderop liggen de Florence Falls, schitterend en ook hier kun je prima zwemmen. Je moet wel in beweging blijven want anders gaan de vissen aan je voeten knabbelen. In Den Haag stoppen ze de vissen in een bakkie en moet je betalen om je voeten kaal te laten vreten. Omdat sommige vissen toch wel groot zijn hebben we er niet veel vertrouwen in dat dit goed gaat aflopen, dus we blijven zwemmen. Het klimmetje terug naar boven had een prachtig uitzicht boven de boomtoppen waar veel vogels vlogen. Terug op de camping was er geen bereik en geen internet. Gelukkig was er een kroeg open in Batchelor, zo’n 10 kilometer terug. Daar konden we eten en ondertussen bellen met de autoverhuur in Nederland, dachten we. Toen we uit de auto wilden stappen hoorden we een enorm geknaag onder de motorkap vandaan komen. Het lawaai dat we maakten had weinig indruk want het knagen ging door. Motorkap open, niets te zien. Weer luisteren en het ging nog steeds door. Nog meer kloppen en deze kier hielp het want het knagen stopte. De boosdoener hebben we niet kunnen vinden. Hopelijk geen cruciale onderdelen van de auto beschadigd. Zo, nu eten en bellen. Helaas ook hier geen bereik. Dan maar via internet bellen. De bar heeft WiFi, maar helaas; het werkt niet. Geen telefoon, geen internet en niet pinnen. Misschien dat het morgen wel werkt volgens de vrouw achter de bar waarbij ze er aan toevoegt, “welcome to the outback”. Een pinstoring in Nederland komt groot in de krant. Hier had ze haar voorgedrukte kaartje al bij de tap hangen; ‘cash only’. Duidelijk dat deze telefoon- en internet storting de krant hier niet gaat halen. Even helemaal uit je comfort zone zonder telefoon en internet en dat bovenop de vele vliegen en de grote kikker in het toilet net toen Marjon wilde gaan zitten. De vraag is wie er het hardste schrok. En uiteraard op deze eerste dag buiten de stad net als zeven jaar geleden eerst een plat gereden kangaroo gezien. De levende skippies zagen we aan het einde van de dag met tientallen op het grasveld bij ons huisje. Welcome back.

Ook de tweede dag in Litchfield National Park was prachtig. Moerassen met vogels, ook nu weer watervallen en stroompjes en geweldige plaatsen om te zwemmen in kristalhelder water. De wandeltochtjes (ca 45 minuten) die we op een aantal plaatsen kunnen maken zorgen ervoor dat je bijna net zo nat bent als na het zwemmen. Lekker warm. Na de gratis voetbehandeling gisteren vandaag de gratis sauna. Om de 4WD te testen hebben we het stukje onverharde weg genomen terug naar Darwin. Was een stuk korter en was prima te doen met de 3.2 liter mega hoge 4WD. Nu terug in Darwin om te kijken of het morgen wel lukt een auto te regelen waar we tot Adelaide mee door kunnen rijden. Hopelijk morgen dus opnieuw naar de outback.